Cycling around the world for Peace

پس از کاشت دومین درخت صلح در آمریکا، نایاک را به سمت شهر بزرگ نیویورک ترک کردیم. هوا بسیار خوب، آفتابی و سرد بود و کم کم برفهایی که سطح جاده را پوشانده بودند در حال آب شدن. مسیر کوتاهی در حدود 40 کیلومتر تا شهر فاصله داشتیم و با آرامش و سرخوش رکاب می زدیم. بعد از گذشتن از پل بزرگ و معروف جرج واشنگتن چهره شهر به کلی عوض شد. صدای بوق، شلوغی، ازدحام، مغازه، خیابان های کمی کثیف و ...

در هفته های نخست سفر زمانیکه در آتن بونان بودیم، با کریستین،رضا و دختر کوچکشان دفنی آشنا شدیم. این دوستان در نیویورک زندگی می کنند و در دانشگاه کلمبیا مشغول به کار. وقتی به خانه ها در نیویورک رسیدیم، باز هم یک بار دیگر به این جمله فکر می کردیم "چقدر این دنیا کوچک است!"
در مدتی که در این شهر بزرگ و شلوغ بودیم با خانم Elish Sari آشنا شدیم. ایشان معلم یکی از دبیرستانهای بزرگ شهر هستند و از چند هفته پیش از ما خواسته بود که به دبیرستان برویم و برای بچه ها در مورد ایران و سفرمان صحبت کنیم. قبل از این ملاقات با خانم Sari و گروهی از بچه ها برای بازدید از سازمان ملل متحد همراه شدیم. موقعیت خوبی بود تا بتوانیم همراه با یک تور لیدر از این مکان بازدید کنیم.

متن زیر توضیحاتی در مورد این سازمان می باشد که از سایت ویکیپدیا انتخاب شده است :
سازمان ملل متحد (که در فارسی گاهی به طور خلاصه سازمان ملل نامیده می‌شود) سازمانی بین‌المللی است که در ۱۹۴۵ میلادی تأسیس و جایگزین جامعه ملل شده‌است. این سازمان توسط ۵۱ کشور تأسیس شد و در سال ۲۰۰۶ میلادی، ۱۹۲ کشور عضو داشته‌است. اعضای آن تقریباً شامل همه کشورهای مستقلی می‌شود که از نظر بین‌المللی به رسمیت شناخته شده‌اند. فقط واتیکان، که عضویت در سازمان را نپذیرفته‌است و جمهوری چین، که عضویتش بعد از عضویت جمهوری خلق چین لغو شد، در سازمان ملل متحد عضو نیستند.
مقر سازمان ملل متحد در شهر نیویورک است و کشورهای عضو و موسسات وابسته در طول هر سال با تشکیل جلسات منظم در امور بین‌المللی و امور اجرایی مربوط به آنها تصمیم‌گیری می‌کنند.
سازمان ملل در پایان جنگ جهانی دوم و از سوی کشورهای پیروز در آن جنگ شکل گرفت و سازمان و روال‌های حاکم بر فعالیت آن نشان از شرایط جهانی بعد از جنگ دوم دارد. قوی‌ترین نهاد سازمان ملل، یعنی شورای امنیت، پنج عضو دائمی دارد که در تصمیمات این شورا حق وتو دارند.

در ورودی قسمت بازدید کنندگان تصاویر رئسای قبلی و فعلی سازمان ملل نصب شده بود، متوجه شدیم که این تصاویر تابلو فرش هستند و قطعا فهمیدن اینکه کار چه کشوری، زیاد سخت نبود. هنر، قالیبافان ایرانی جلوه خاصی به ورودی ساختمان بخشیده بود.

فردای آن روز از صبح زود به دبیرستان جرج واشنگتن رفتیم تا بتوانیم در چند کلاس برای دانش آموزان صحبت کرده و فیلم طبیعت ایران را پخش کنیم. به محض ورود به ساختمان با صحنه عجیبی روبرو شدیم. 5-6 پلیس همراه با کلیه تجهیزات امنیتی ایستاده بودند و دانش آموزان به ترتیب وارد گیت شده و پس از بازرسی بدنی کامل و کیف ها حق ورود به مدرسه را پیدا می کردند. ما هم باید چک می شدیم، حتی به قیچی که همراه ما بود ایراد گرفتند و آنرا تا بازگشت پیش خودشان نگاه داشتند. خیلی جالب بود، چنین بازرسی را حتی در فرودگاه و مرزها هم ندیده بودیم. حتی در هنگام ورود به ساختمان UN نیز به این شدت و سفت و سختی بازرسی نشده بودیم.

به هر حال وارد شدیم و تا بعد از ظهر موفق شدیم در 3 کلاس مختلف با دانش آموزان و معلمانشان آشنا شده و فیلم و تصاویری از ایران و سفرمان برایشان پخش کنیم .
در این مدت همه برای رسیدن سال جدید میلادی خود را آماده می کنند و تزئین شهر با چراغهای کوچک بسیار تماشایی است.