On 1th of November 2007 we could take our USA visa. We requested for visa on 4th of October. After 6 days we recieved the answer of clearance by Email, so we left Montreal to Toronto as soon as we could to take our documents to USA embassy. Our plan is cycling from Montreal to New York and after that ride to south (Florida) part of USA as fast as we can due to the weather is getting cold and we have to leave Canada


دقیقا شب اولیکه وارد کانادا شدیم به سایت سفارت آمریکا برای گرفتن وقت مصاحبه ، مراجعه کردیم . در کانادا به علت درخواست زیاد برای ویزای آمریکا ابتدا می بایست برای ارائه مدارک و مصاحبه وقت قبلی بگیرید (به صورت اینترنتی) . به هر حال ما هم اقدام کردیم اما تا 6 هفته بعد هیچ وقت خالی وجود نداشت ، برای بعد از 6 هفته هم از آن تاریخ هنوز وقت داده نمی شد . به پیشنهاد یکی از دوستان ایملی برای سفارت فرستاده  و وضعیت و علت درخواست فوری را شرح دادیم ، البته اشتباها آنرا برای طراح سایت فرستاده بودیم.
بعد از حدود 1 ساعت جواب ما را فرستادند و گفتند که مشکل ما به این بخش مربوط نمی شود و ایمیل را می بایست به مسئول بخش کنسولی بفرستیم، اما آنها خودشان این کار را انجام داده بودند . چند دقیقه بعد از طرف سفارت ایملی زده شد تا درخواستمان را کاملتر برایشان ارسال کنیم . فردای آن روز نیز تماس تلفنی گرفتند و برای چند روز بعد یعنی 4 اکتبر 2007 (اولین وقت ممکن) وقت دادند .
مدارکمان را کامل و در حدود 30-40 صفحه کپی از روزنامه ها و گزارشها آماده کردیم و به کنسولگری آمریکا در تورنتو رفتیم، البته ناگفته نماند که قبل از آن به تمام دوستانی که در نقاط مختلف آمریکا می شناختیم ایمیل زده بودیم و آدرس آنها را گرفته بودیم که در صورت نیاز آنها را به عنوان میزبان معرفی کنیم. خوشبختانه در لحظات آخر دوست عزیزی به نام شاهرخ نیکفر که از ابتدای سفر و از طریق مصاحبه BBC با ما آشنا شده بود ، ظرف 48 ساعت، 3 دعوت نامه یا بهتر بگوییم توصیه نامه از مراکز فعال زیست محیطی و صلح را به آدرس ما در تورنتو ارسال کرد.
به هر حال طبق وقت تعیین شده به سفارت رفتیم. مسئولین بسیار خوش برخورد بودند و وقتی می فهمیدند که ما برای صلح و حفظ محیط زیست رکاب می زنیم ، بسیار خوشحال می شدند . بعد از انگشت نگاری (به روش الکترونیکی) برخلاف سفارت کانادا از ما زیاد سئوال نپرسیدند و فقط خواستند تا مسیر حرکتمان را برایشان توضیح دهیم . در انتها هم گفتند می بایست از لحاظ امنیتی سوابق ما چک شود و این عمل در حدود 1 ماه طول می کشد و جواب مثبت و یا منفی بودن آن از طریق ایمیل به ما خبر داده خواهد شد .
طبق برنامه ریزی و تصور بر اینکه 1 ماه بعد جواب اعلام خواهد شد تصمیم گرفتیم به شهرهای اتاوا و مونترآل برویم که گزارش آنها را قبلا نوشته ایم .
وقتی به اتاوا رسیدیم در همان لحظات اولیه ورود ، طبق معمول سری به ایمیل ها زدیم و در کمال ناباوری ایمیل و در واقع جواب   Clearanceکه برای هردوی ما همزمان آمده بود را دریافت کردیم. سفارت آمریکا بعد از 6 روز جواب داده بود و این برای ما که در این مدت بیشترین زمانهای سفر و سختیها را برای گرفتن ویزا و تمدید ویزا های مختلف گذرانده بودیم عجیب و غریب بود ( 1 ماه انتظار برای ویزای شن گن – 26 روز انتظار برای ویزای ونزوئلا – 14 روز برای ویزای کانادا و عدم تمدید ویزای شن گن در بلژیک – عدم صدور ویزای چین و ... ).
در ایمیل اعلام شده بود که ظرف مدت 60 روز همراه با مدارک اولیه و پاسپورت به کنسولگری مراجعه کنیم . تقریبا با این جواب تمام برنامه ما به هم خورد . هم می خواستیم بیشتر در این شهرها باشیم و هم می بایست سریع تر به تورنتو برمی گشتیم تا نتیجه ویزار را بفهمیم ، در شرایط عادی می توان مدارک و پاسپورت ها را پست کرده و ویزا را از طریق پست دریافت کرد اما ما حتما باید شخصا مدارک را می بردیم . به هر حال دوچرخه ها را در مونترآل گذاشتیم و با کمک دوستان به تورنتو برگشتیم . به کنسولگری مراجعه کردیم ، ویزای 100 روزه برایمان صادر شده بود . به این ترتیب تقریبا برنامه ما مشخص تر شد ، قرار شده تا دوباره به مونترآل برگردیم تا در هفته های آینده خود را به نیویورک برسانیم ، مسیر جنوب را ادامه خواهیم داد تا به هوای گرم و مناسبتر برسیم و از آن به بعد به سمت غرب تا لوس آنجلس ادامه داده در نهایت سعی داریم قبل از ورود به قاره آسیا دوباره به سمت شمال تا ونکوور-کانادا برویم . وارد مرحله حساس و جدیدی از سفر می شویم و امیدواریم که به لطف خدا برای رسیدن به هدف خود که در واقع اعلام پیام صلح و دوستی ایرانیان و حفظ طبیعت می باشد ، موفق شویم.....

               ای دل بیاموزی اگر راه درست عاشقی
                                                            با هر چه او قسمت کند صبر و مدارا می کنی